Die ik tegen mijzelf sprak: Dít wil ik niet meer!
Die ruzies, die onrust om mij heen, dat GEDOE, dat afgeleid worden van de dingen die eigenlijk moet doen.
Dit-wil-ik-niet-meer
Woorden die ik vaker tegen mijzelf heb gezegd in mijn leven. Maar dit keer ging het over mijn lagere school en de ruzies die mijn meester altijd met ons aan het maken was.
Ik zat op een Monterssori school dus je moest het een en ander zelf regelen. Ik las het liefst!
Rekenen en taal deed ik soms, en als er weer gedoe was dan haakte ik af. Het zette mij in een paniek-stand, thuis was er ook regelmatig ruzie. Dus dan maar lezen!
Maar natuurlijk werkt dit niet. Ik was ook niet de enige die achter begon te lopen in de klas. Dus onze meester moest ons gaan controleren, de manier waarop… Nee. Elke maandagochtend kwam hij met een rode map naast je staan en begon hardop te zeggen wat je allemaal niet had gedaan vorige week en wat je dus deze week moest doen (en dan praatte hij nog met consumptie ook…yech)
Dat werkt niet bij mij.
Ik ging mij zó schamen voor dit en plein public te kakken worden gezet, en werd daarna zo BOOS!!! Daarna kwam het rellen, op alle mogelijke manieren. En kennelijk wist hij bij meer klasgenoten op dat knopje te drukken.
Ooit had ik voor deze meester gekozen, op onze school ging je altijd een paar middagen wennen in de bovenbouw. De andere 2 meesters leken mij te streng, en eentje was ook heel erg lang. Daar was ik een beetje bang van.
Bij mijn meester was het heel gezellig en leuk toen ik er was om te wennen.
Nou, ongeveer een half jaar toen ik er zat….
Ik moest ook wennen aan dat je ook meer MOET in de bovenbouw, het speelse ging er vrij vlot uit, rekenen en taal werden nu wel serieus, en moeilijker. En je MOEST werkstukken inleveren, mijn eerste kennismaking met deadlines. Ik zette soms niet door, ik ging wat anders doen. Eigenlijk vond ik het op zo'n moment gewoon even moeilijk.
En had geen hulp, maar ruzie
Op een gegeven moment kwam ik erachter dat ik achter begon te lopen. Niet omdat ik elke maandagochtend die man met die vreselijke rode map naast me had staan, maar omdat ik minder wist dan mijn groepsgenoten. Hmmmmm
En ik vond het écht niet meer leuk in de klas. Wéér ruzie, mag ik weg?
Dat ben ik thuis gaan zeggen, dat ik uit zijn klas wilde naar een andere klas.
En dan komt er natuurlijk een "gesprek"….
Ik vond dat echt super-super-super spannend.
Zo'n gesprek dat "totally akward" begint. Daar zit je dan met z'n allen. Mijn meester was eén en al voorkomendheid en vriendelijkheid. Voordat ik het wist zaten 3 volwassenen over mij te praten. Ik deed ook wel eens dit, ik had ook wel eens zo……
???????????????????????????????????????????????????????????????????????????????
Ik begon me te verdedigen, dit was niet de bedoeling van dit gesprek! Op enig moment komt mijn 6 jaar oudere zus langs. Zij ziet wat er gebeurd en komt naast mij zitten. Zij vertelde de 3 volwassenen dat 3 volwassenen tegen 1 kind niet oké is.
Wat er daarna nog gebeurde, ik weet het echt niet meer. Ik ging een soort van "uit". Ik was super verdrietig en boos, en wilde ook dit niet meer!! Mijn besluit om bij hem uit de klas te gaan was door mij genomen, hoe dan ook.
Hoe ging het verder?
Op enig moment heb ik mijn tafel gepakt en in een ander lokaal neergezet.
Ik heb mijzelf bijgeklost, geleerd wat een onderwerp in een zin was, geleerd wat ik met die rare breuken moest doen en proeflessen en examens gedaan voor de school waar ik naar toe wilde. Want ik wilde ook iets WEL, dat bleek een enorme motivatie te zijn.
Ik ging naar het HAVO/VWO, doordat ik wel slim ben maar absoluut niet goed weet HOE je moet leren ben ik lekker naar de HAVO gegaan en heb tijdens mijn hele schoolcarrière allerlei andere dingen gedaan, leerlingenbestuur, evenementencommissie etc etc.
Als je je ooit afvraagt waarom ik graag trainingen geef in klassen die niet lekker lopen. Hierin ligt de basis. Ik ben natuurlijk terug gaan kijken toen ik ouder was, wat gebeurde er nou??
Ik zie jou als leerkracht, en dan heb jij ook je mindere momenten, en ik zie de leerlingen, ook met hun dingen.
Ik zie ook de eventuele blinde vlekken die jullie naar elkaar hebben en elkaar mee lopen te irriteren/blokkeren.
Ik heb gemerkt wat de kracht van "Dit wil ik niet meer" is, en die kracht krijg je alleen maar los als je die weet om te buigen naar "Dit wil ik wel" . En dáár ga ik in mijn trainingen mee aan de slag.
Met, bij de Breakthrough for Teens training, het doorslaan van een plank, dat moet je echt willen!
Meer info of contact? Vul hieronder even het contactformulier in!
