Zelf ben ik al een tijd bezig met een paar dingen waarvan ik dacht dat ik ze NOOIT zou doen c.q. kunnen en ik doe ze toch.

Waarom?

Eentje was uit Corona geboren, door de plotselinge stilstand van de samenleving moest ik origineler worden in de vormen van beweging. Ik beweeg al veel, en ging daar vrolijk mee door in de vorm van wandelen. Maar… het was niet meer genoeg. En NOG MEER gaan lopen, daar had ik dan, ook tijdens Corona, geen tijd voor.

En ik ben nog iets anders gaan doen.

Koud douchen, en dan niet even koud na het warm, dat deed ik al vaak. Nee, helemaal koud.

En dat was echt een doorbraak, want ik was er echt van overtuigd dat ik dat nooit zou kunnen of doen. Elke keer als ik mij koud afdouchte kwam er een punt van NEE, NIET DOEN! T was wel lekker, je gaat er lekker van tintelen, maar t was ook NIET LEKKER. Hoe omschrijf je dat, halve paniek.
EN daarvan dacht ik, daar moet ik eens doorheen breken.

En ook dit ben ik gewoon gaan doen. Nou ja, gewoon, ik ben eens opgehouden met wat ik altijd al deed. Adem vastzetten en alvast denken dat het hééél erg koud is.
Dus doorademen, en aan leuke dingen gedacht. Bijvoorbeeld hoe lekker een koude douche is als je uit de sauna komt.

Ik heb er nu mijn modus in, en ik voel absoluut geen weerstand meer. Sterker nog, in het begin douchte ik 2 keer per week warm, nu moet ik er wel eens aan denken.

Maar mijn lijf regeert niet meer met die halve paniek, tuurlijk is het koud en ga ik daar niet 5 minuten non stop onder staan, ik zet de kraan uit bij het inzepen. Zo'n held ben ik dan ook nog wel! Maar, het is oké en daarna voel ik me echt TOP!

Waarom vertel ik dit?

Ik ben 57 kinderen en minimaal 2 volwassenen, oftewel 2 groepen 8, aan het leren dat je meer kan dan je denkt. En dat is ook zo! Elke training zie ik het weer, het ongeloof, de blijdschap, de TROTS en het gegroeide zelfvertrouwen!
Het afrekenen met gedachten die je tegenhouden : "Ik kan HET niet!"!!!
Of: gedachten die jij hebt over wat JIJ denkt dat ANDEREN denken. 

Bij het koud douchen heb ik voor mijzelf de spagaat opgelost. Tussen een idee hebben dat je iets kan! Maar ik vind het ENG!
Ik bedacht me hoe ik er zelf instapte, elke keer weer, en dat ik eens iets anders moest proberen!

Ik vind het belangrijk om mijzelf soms uit te dagen iets te doen waarvan ik denk dat ik het niet kan. Ik leer kinderen dat, dus wie zou ik zijn om kinderen te overtuigen dat ze meer kunnen dan ze denken als ik zelf maar blijf doen wat ik al kan?
Als kind geloofde ik zo iemand zelf niet hoor, ik was en ben daar bijzonder kritisch in.

Wil jij jouw kind ook een positieve steun in de rug geven naar de brugklas?

Ik ga deze zomer de Breakthrough for Teens gedeeltelijk online en offline geven.

Corona heeft mij geleerd dat ik sommige dingen op kan nemen. De dag met een groep samen is superbelangrijk voor de tieners om te ERVAREN dat je meer kan dan je denkt. Door werkvormen, door opdrachten uit te voeren, en als laatste.. door met de blote hand een plank door te slaan.

Op donderdag 9 juli om 19.00 uur geef ik een gratis webinar waarin ik al 3 van de 7 stappen naar een DÓÓrbraak uitleg en je alles vertel over de Breakthrough for Teens.

Die ik tegen mijzelf sprak: Dít wil ik niet meer!
Die ruzies, die onrust om mij heen, dat GEDOE, dat afgeleid worden van de dingen die eigenlijk moet doen.​

Dit-wil-ik-niet-meer

Woorden die ik vaker tegen mijzelf heb gezegd in mijn leven. Maar dit keer ging het over mijn lagere school en de ruzies die mijn meester altijd met ons aan het maken was.
Ik zat op een Monterssori school dus je moest het een en ander zelf regelen. Ik las het liefst!

Rekenen en taal deed ik soms, en als er weer gedoe was dan haakte ik af. Het zette mij in een paniek-stand, thuis was er ook regelmatig ruzie. Dus dan maar lezen!

Maar natuurlijk werkt dit niet. Ik was ook niet de enige die achter begon te lopen in de klas. Dus onze meester moest ons gaan controleren, de manier waarop… Nee. Elke maandagochtend kwam hij met een rode map naast je staan en begon hardop te zeggen wat je allemaal niet had gedaan vorige week en wat je dus deze week moest doen (en dan praatte hij nog met consumptie ook…yech)

Dat werkt niet bij mij.

Op een gegeven moment kwam ik erachter dat ik achter begon te lopen. Niet omdat ik elke maandagochtend die man met die vreselijke rode map naast me had staan, maar omdat ik minder wist dan mijn groepsgenoten. Hmmmmm

En ik vond het écht niet meer leuk in de klas. Wéér ruzie, mag ik weg?
Dat ben ik thuis gaan zeggen, dat ik uit zijn klas wilde naar een andere klas.

En dan komt er natuurlijk een "gesprek"….

Ik vond dat echt super-super-super spannend.
Zo'n gesprek dat "totally akward" begint. Daar zit je dan met z'n allen. Mijn meester was eén en al voorkomendheid en vriendelijkheid. Voordat ik het wist zaten 3 volwassenen over mij te praten. Ik deed ook wel eens dit, ik had ook wel eens zo……           

               ???????????????????????????????????????????????????????????????????????????????

Ik begon me te verdedigen, dit was niet de bedoeling van dit gesprek! Op enig moment komt mijn 6 jaar oudere zus langs. Zij ziet wat er gebeurd en komt naast mij zitten. Zij vertelde de 3 volwassenen dat 3 volwassenen tegen 1 kind niet oké is.
Wat er daarna nog gebeurde, ik weet het echt niet meer. Ik ging een soort van "uit". Ik was super verdrietig en boos, en wilde ook dit niet meer!! Mijn besluit om bij hem uit de klas te gaan was door mij genomen, hoe dan ook.

Hoe ging het verder?

Op enig moment heb ik mijn  tafel gepakt en in een ander lokaal neergezet.
Ik heb mijzelf bijgeklost, geleerd wat een onderwerp in een zin was, geleerd wat ik met die rare breuken moest doen en proeflessen en examens gedaan voor de school waar ik naar toe wilde. Want ik wilde ook iets WEL, dat bleek een enorme motivatie te zijn.

Ik ging naar het HAVO/VWO, doordat ik wel slim ben maar absoluut niet goed weet HOE je moet leren ben ik lekker naar de HAVO gegaan en heb tijdens mijn hele schoolcarrière allerlei andere dingen gedaan, leerlingenbestuur, evenementencommissie etc etc.

Als je je ooit afvraagt waarom ik graag trainingen geef in klassen die niet lekker lopen. Hierin ligt de basis. Ik ben natuurlijk terug gaan kijken toen ik ouder was, wat gebeurde er nou??

Ik zie jou als leerkracht, en dan heb jij ook je mindere momenten, en ik zie de leerlingen, ook met hun dingen.  
Ik zie ook de eventuele blinde vlekken die jullie naar elkaar hebben en elkaar mee lopen te irriteren/blokkeren.

Leren doen we allemaal op onze eigen manier,maar we delen dat we leren met ons gevoel erbij.

Voelen vertelt ons of iets goed, fout, veilig of onveilig is.
En of we het dus gaan herhalen. Voelt t goed? Was er succes (koekjes zijn ook succes hè)

Voelt t fout? Was er geen succes : ruzie, verdrietig worden, op je kop krijgen.
Dan doen we het niet snel nog een keer, of we proberen het nog een keer maar dan vaak wat venijniger (of stiekem).

De laatste tijd pas ik buikgevoel toe bij de kinderen in mijn kinderyogalessen of op de BSO's waar ik wel eens inval.

Die ene opmerking die niet leuk is voor de ander, die ene actie..
Ik ben de volwassene, zie en of hoor dat en moet er wat van zeggen. En daar kwam ik op een punt dat ik dacht; "Dit moet anders kunnen"..
Ik zag de check-out in de blik van de kinderen, het afwenden, zich gaan focussen op dat andere dingetje dat plotseling super interessant is.
Herkenbaar?Tegen een muur aanpraten, zo voelde het. Ik had er geen zin meer in op die manier

De aanleiding

Eigenlijk ging t heel natuurlijk, ik ging een keertje door mijn knieën bij een meisje dat een ander kind pijn had gedaan, ik keek haar aan, ze begon zich al af te sluiten, af te wenden.
Ik zei: Kijk mij eens aan" en dat deed ze heel even, in die tijd wees ik naar haar buik en vroeg ik "Hoe voelt het nu in je buik?".  
O, die zag ze niet aankomen!

Geen antwoord diep inademen. Maar er gebeurde een boel, ze ontspande en werd een beetje verdrietig.

"Voelt het fijn in je buik?" Vroeg ik?
Nee, schudde ze.
Voelde je dat misschien ook al voordat je ging slaan?"
Knik, knik, knik.
"Oké " Zei ik "Dan heb je nu dus een dubbel vervelende buik. Dat is vervelend Als je weer een vervelende buik krijgt, als je dat weer voelt, kom dan even naar mij en ga niet slaan. Want dat heb je een dubbel vervelende buik en er is niets opgelost. Je bent het nog aan het leren, dat lukt niet altijd"

In mijn massagetherapie merk ik altijd aan cliënten dat ze contact maken met gevoel en verstand en zichzelf aan een ZUCHT.

Hier ook een dikke zucht.

Ik eindig dit soort momenten dan altijd met een korte herhaling, ik zeg soms ook tegen dat ze nog aan het leren zijn en nu ging t even niet goed en dan "Nu klaar, lekker verder gaan".

Dit voelde goed, dus vaker gedaan!

Ik ben dit verder en vaker toe gaan passen. Voor die kinderen die mij kennen is het een hele korte gebarentaal geworden, ik wijs op mijn buik en maak een vragend gezicht..O ja!
Voor sommige kinderen is het een enorme opluchting, hun gevoel mag er ook zijn. dat maakt dat ze sneller naar mij toekomen of zeggen dat ze iets niet leuk vinden. Soms vóór het punt van standje gil-krijs-boos, helemaal stoer is dat.

En dat ik dan het voordeel heb als kinderyogajuf en massage therapeut dat ik een he-le-boel manieren ken om de energie van het gevoel eruit te laten gaan, dat is de mazzel. Daarover in een ander blog meer.

Een balletje gevoel met beperkte conflict-oplossingsmogelijkheden

Weet je, een pasklare oplossing voor de "het is al gebeurd" momenten is er mijns inziens niet.
Dit is een waardevolle uitbreiding van de mogelijkheden die ik wil delen omdat ik merk dat je op deze manier een kind weer leert te ZIEN.
Als beginnend mens, die nog niet alles kan maar wel onderweg is om het te leren.

En dat gevoel, dat gevoel dat zit er! Laten wij ze helpen ermee om te leren gaan.

Ga jij het ook eens proberen? Ik lees het graag!

En mocht je met je kind(eren) thuis, op school of op de opvang op een leuke manier aan de slag willen met gevoel kijk dan in de winkel.
Daar vind je ontspanningsverhalen en kaarten voor een goed gesprek met je kind.