Leren doen we allemaal op onze eigen manier,maar we delen dat we leren met ons gevoel erbij.
Voelen vertelt ons of iets goed, fout, veilig of onveilig is.
En of we het dus gaan herhalen. Voelt t goed? Was er succes (koekjes zijn ook succes hè)
Voelt t fout? Was er geen succes : ruzie, verdrietig worden, op je kop krijgen.
Dan doen we het niet snel nog een keer, of we proberen het nog een keer maar dan vaak wat venijniger (of stiekem).
De laatste tijd pas ik buikgevoel toe bij de kinderen in mijn kinderyogalessen of op de BSO's waar ik wel eens inval.
Die ene opmerking die niet leuk is voor de ander, die ene actie..
Ik ben de volwassene, zie en of hoor dat en moet er wat van zeggen. En daar kwam ik op een punt dat ik dacht; "Dit moet anders kunnen"..
Ik zag de check-out in de blik van de kinderen, het afwenden, zich gaan focussen op dat andere dingetje dat plotseling super interessant is.
Herkenbaar?Tegen een muur aanpraten, zo voelde het. Ik had er geen zin meer in op die manier
De aanleiding
Eigenlijk ging t heel natuurlijk, ik ging een keertje door mijn knieën bij een meisje dat een ander kind pijn had gedaan, ik keek haar aan, ze begon zich al af te sluiten, af te wenden.
Ik zei: Kijk mij eens aan" en dat deed ze heel even, in die tijd wees ik naar haar buik en vroeg ik "Hoe voelt het nu in je buik?".
O, die zag ze niet aankomen!
Geen antwoord diep inademen. Maar er gebeurde een boel, ze ontspande en werd een beetje verdrietig.
"Voelt het fijn in je buik?" Vroeg ik?
Nee, schudde ze.
Voelde je dat misschien ook al voordat je ging slaan?"
Knik, knik, knik.
"Oké " Zei ik "Dan heb je nu dus een dubbel vervelende buik. Dat is vervelend Als je weer een vervelende buik krijgt, als je dat weer voelt, kom dan even naar mij en ga niet slaan. Want dat heb je een dubbel vervelende buik en er is niets opgelost. Je bent het nog aan het leren, dat lukt niet altijd"
In mijn massagetherapie merk ik altijd aan cliënten dat ze contact maken met gevoel en verstand en zichzelf aan een ZUCHT.
Hier ook een dikke zucht.
Ik eindig dit soort momenten dan altijd met een korte herhaling, ik zeg soms ook tegen dat ze nog aan het leren zijn en nu ging t even niet goed en dan "Nu klaar, lekker verder gaan".
Dit voelde goed, dus vaker gedaan!
Ik ben dit verder en vaker toe gaan passen. Voor die kinderen die mij kennen is het een hele korte gebarentaal geworden, ik wijs op mijn buik en maak een vragend gezicht..O ja!
Voor sommige kinderen is het een enorme opluchting, hun gevoel mag er ook zijn. dat maakt dat ze sneller naar mij toekomen of zeggen dat ze iets niet leuk vinden. Soms vóór het punt van standje gil-krijs-boos, helemaal stoer is dat.
En dat ik dan het voordeel heb als kinderyogajuf en massage therapeut dat ik een he-le-boel manieren ken om de energie van het gevoel eruit te laten gaan, dat is de mazzel. Daarover in een ander blog meer.
Een balletje gevoel met beperkte conflict-oplossingsmogelijkheden
Weet je, een pasklare oplossing voor de "het is al gebeurd" momenten is er mijns inziens niet.
Dit is een waardevolle uitbreiding van de mogelijkheden die ik wil delen omdat ik merk dat je op deze manier een kind weer leert te ZIEN.
Als beginnend mens, die nog niet alles kan maar wel onderweg is om het te leren.
En dat gevoel, dat gevoel dat zit er! Laten wij ze helpen ermee om te leren gaan.
Ga jij het ook eens proberen? Ik lees het graag!
En mocht je met je kind(eren) thuis, op school of op de opvang op een leuke manier aan de slag willen met gevoel kijk dan in de winkel.
Daar vind je ontspanningsverhalen en kaarten voor een goed gesprek met je kind.